وضعیت دندانی سالمندان ساکن شهرو روستای شهرستان تالش (۱۳۸۸)

زمینه: پدیده سالمندی در پی ارتقای برنامه های سلامتی اجرا شده در سال های گذشته، روندی رو به افزایش داشته است. سلامت دهانی جزء تفکیک ناپذیری از سلامت عمومی است. هدف: مطالعه به منظور ارزیابی وضعیت دهانی با توجه به رفتارهای بهداشتی دهانی افراد سالمند غیر وابسته به دیگران در شهرستان تالش انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 203 سالمند 65 سال به بالا و غیر وابسته به دیگران در مراکز بهداشتی- درمانی شهری و روستایی شهرستان تالش مورد معاینه و مصاحبه قرار گرفتند. روش نمونه گیری به صورت آسان بود. اطلاعات جمعیتی، رفتارهای بهداشتی دهانی، وضعیت دندان ها و بیماری های سیستمیک سالمندان مراجعه کننده ثبت شد. معاینه های دندانی به صورت بالینی توسط متخصص بیماری های دهان و بر اساس معیارهای پوسیدگی سازمان جهانی بهداشت در مراکز بهداشتی ناحیه انجام شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، تی و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 4/6±72 سال بود. خانم ها 78 نفر و آقایان 125 نفر و تعداد مراجعین به درمانگاه های شهری 102 نفر و روستایی 101 نفر بودند. دفعه های مسواک زدن ،استفاده از نخ دندان و خمیر دندان در ساکنین شهری بیش تر از روستایی بود. 160 نفر (%78) کاملأ بی دندان بودند که %94 آن ها دارای دندان مصنوعی و 10 نفر فاقد پروتز متحرک بودند. میانگین تعداد دندان های باقی مانده در افراد دارای دندان 4± 34/7 بود و %95 این افراد پوسیدگی های ریشه و %6/18 آن ها پوسیدگی های تاج داشتند. اکثر افراد (%4/37) مبتلا به پر فشاری خون بودند و این بیماری در گروه شهری بیش تر از روستایی بود (001/0>p) . دیابت ملیتوس در خانم ها بیش تر از آقایان بود (004/0>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، وضعیت بهداشت دهان سالمندان منطقه تالش ضعیف بود. لذا انجام معاینه های معمول دهانی و دندانی در بین سالمندان توصیه می شود.